Darlık barajı-Sahilköy bisiklet rotası

Bahar ayları gelip, havalar biraz güzelleşince insan kışın uyuşukluğunu üzerinden atmak ve güneşle buluşmak için yola çıkmak istiyor. Ama iş yoğunluğu, yapılacaklar derken bunu her zaman başaramıyoruz. Bu sefer Bisikletle İstanbul’dan Kaçış Rotaları’nın bir yenisini yapmak için Darlık Barajı–Sahilköy bisiklet rotasındayız.

YAŞASIN TATİLLER

Bu yıl 1 Mayıs pazartesi gününe denk geliyordu. Başak ve Rahman (700binkm), 1 Mayıs için arkadaşları Esra ve İlkerle İstanbul’a yakın bir rotada bisiklet turu yapmayı planladıklarını söylediklerinde üç günlük bu fikir çok hoşuma gitti. Sonbahardan beri uzunca bir süre tur yapmamıştım, onlara katılmak bana çok iyi gelecekti.

Başak kabataslak bir rota hazırlayıp MapMyRide üzerinden paylaştığında fırsat bulup hemen rotayı inceleyememiştik. Rotamız; Pendik Neomarin’e kadar metroyla gidip, sonrasında Pendik – Kurtköy bağlantı yolunu kullanarak Göçbeyli’ye ulaşmak üzerineydi. Fakat TEM bağlantı yolunu kullanmak tehlikeli olacaktı. Biz de Pendik’e kadar metroyla gidip Ankara Caddesi üzerinden Kurtköy’e, oradanda Göçbeyli’ye ulaşmak üzerine rotamızı güncelledik.

PENDİK KÖPRÜSÜ – DARLIK BARAJI KAMP ALANI

1.gün – 29.04.2017
Toplam km: 44.41 km – Toplam tırmanış: 695m

Başak ve Rahmanla sabah saat 06.00’da Yenisahra metro durağında buluşup, metroyla Pendik’e gitmeye karar vermiştik. Diğer arkadaşlarla da Pendik metro çıkışında buluşacaktık. Ama ben son dakika bisiklet çantalarıyla uğraşınca zaman kaybettim ve biraz geç kaldım. Neyse ki o saatlerde metro henüz kalabalıklaşmadığı için bisikletlerle yolculuk yapmak oldukça rahat oldu. Buluşma noktasına ulaştığımızda arkadaşlarımız gelmişti. Kısa bir tanışma, kaynaşma ve hasret giderme sonrasında düştük yollara.

Turun ilk bölümü E-5 üzerinden Sabiha Gökçen Havaalanı’na giden E-10 otobüslerinin de kullandığı, Ankara Caddesi –Göçbeyli arasındaki yaklaşık 20-22 kilometrelik çift şerit geliş-gidişin olduğu bir anacaddeydi. Sabah saatleri olduğu için trafik yoğunluğu günün diğer saatlerine göre nispeten az olsa da yolda hatrı sayılır derecede minibüs ve kamyon vardı. Yol özellikle havaalanın civarında ve TEM bağlantı yollarının giriş-çıkış noktalarında yoğunlaşıyordu. Buralarda dikkatli olmakta fayda var.

Formula 1 pistini geçtikten sonra yol sakinleşti. Göçbeyli’ye kadar tek şerit geliş-gidişli ağaçlık bir yoldan devam ettik. Tam bisiklet sürmek için aradığımız yollar. Sohbet ede ede Göçbeyli’ye ulaştık. Göçbeyli Mahallesi’ne girer girmez bizi karşılıklı sera kurulu tarlalar karşıladı. Bölgenin başlıca gelir kaynağı seracılık, organik tarım ve hayvancılık. Mahallenin merkezinde market, kahvehane ve gözleme yapan yerler bulunuyor. Biz de kahvehaneye girip yanımızda getirdiklerimizle gözlemeyle birlikte yedik. Kahvaltının ardından Darlık Barajı’na doğru tekrar yola çıktık. Cumhuriyet sokak üzerinden önce Ovacık sonra da Mudarlı köyüne ulaştık. Yolun Ovacık köyüne kadar olan bölümü nispeten sakin. Ovacık-Mudarlı arasında kamyon trafiğinin olduğu yerler var. Mudarlı-Darlık arasıysa daha rahat. Yol üzerinde güzel suyu olan bir çeşme, hemen ilerisinde sağ tarafta yokuş öncesi dinlenebileceğiniz bir piknik alan bulunuyor. Yokuştan bir süre sonra Darlık mahallesine ulaşılıyor.

? ??Yokuşları severim, hele spd’lerim varsa daha çok severim….? ? ? ? ?@700binkm_700thousandkm ✌?️

Kadir Pirasoğlu?gezginruhi.com (@gezginruhi)’in paylaştığı bir gönderi (5 May 2017, 10:19 PDT)

Darlık mahallesinde yemek yiyebileceğiniz, alışverişinizi yapabileceğiniz ve çeşmeden mataralarınızı doldurabileceğiniz Kabaağac Mesire Yeri var. Burada ücretli kamp alanı da mevcut. Biz alışverişimizi yapıp, su ihtiyacımızı karşıladıktan sona Darlık Barajı’na doğru devam ettik. Mesire yerinden 2-3 km sonra kamp yerimize ulaştık. Fakat yol Darlık’ı geçip orman yoluna girdiğimizde bozulmaya başladı. Çam ağaçları arasından yokuş aşağı yol alırken sanki ressam Bob Ross’un tualinde ilerliyor gibiydik. Fakat bu hayal çok sürmedi. Yol yokuş yukarı dönerken yol üzerindeki irili, ufaklı taşlar da bizim bisiklet üzerinde yol almamazı engelliyordu. Bu nedenle zaman zaman bisikletleri elimize alıp, devam etmek zorunda kaldık. Hep onlar bizi taşıyacaklar değil ya, biraz da biz onlara yardımcı olalım.

Rotamızda kamp için iki alternatifiniz bulunuyordu. Ya köprünün öncesini tercih edecektik ya da köprüden sonra içeriye doğru devam alanı. Köprüden önceki yer dolu olunca bizde köprüyü geçtikten sonra kampımızı attık. Yerimiz yüksekte ve açıkta kaldığı için hava karardıktan sonra hemen soğumaya başladı. Burası sürekli rüzgâr alan bir bölge. Etrafta rüzgâr nedeniyle kırılmış ya da devrilmiş bolca ağaç ve dal parçası var. Bu parçalarla ateş yakabilir ve hem ısınmada hem de yemek için kullanabilirsiniz. Fakat ateş bu, kontrollü olmakta ve gece çıkabilecek rüzgâra karşı yatarken söndürmekte fayda var.

Gün içerisinde çok yorulmuştuk. Saat çok geç olmadan çadırlara geçtik. Kampta üç çadırdık. Bisikletleri çadırların orta kısmına güvenli alana aldık ve kitledik. Gece kurbağa ve çakal sesleri arasında derin bir uykuya daldık.

DARLIK BARAJI KAMP ALANI – DOĞANCILI MAHALLESİ

2.gün – 30.04.2017
Toplam km: 39.61 km – Toplam tırmanış: 751m
Gece güzel bir uykunun ardından sabah arabalarıyla gelen piknikçilerin gürültüleriyle uyandık. Neyse ki biz kahvaltımızı tamamlayana kadar bizden uzak farklı yerleri tercih etmişlerdi, rahattık. Çadırlarımızı toplayıp, çok güneşe kalmadan yola koyulduk. Dün son bölümde kamp alanına inerken zorlanmıştık. Bugün kamp çıkışında 400-500 metrelik bir çıkış sonrası artık nispeten daha stabil bir yoldaydık. Etrafımızda yine çok güzel bir manzara vardı. Baraj gölü bir süre uzaktan eşlik etti bize ve kayboldu. Dün akşam üzeri biraz daha devam etsek buralarda daha güzel bir yer bulabilirmişiz. Öğleye doğru araç yoğunluğu arttı. Asfalt yola çıkana kadar zaman zaman yokuş çıkıp, indik.

Bugün Teke Köyü üzerinden Karamandere ve Sofular’ı geçip Doğancılı’ya ulaşacağız. Uyuşturucuya ve sigaraya karşı farkındalık yaratmak için kanoyla İstanbul’dan Trabzon’a kürek çeken arkadaşımız Şenol ile Doğancılı’da buluşacaktık. Kamp yerimizden 8 km sonra Teke köyünün merkezine ulaştık. Biraz solunlanmak, biraz karnımızı doyurmak için Metin’in Yeri Gözleme Evi’nde durduk. Rahman kemençesini ortaya çıkarınca hemen şenlendi ortam. Bisikletle seyahat etmenin en sevdiğim yanlarından biri bu. Yolcusun ve emeğinizle, pedalınızla ilerliyorsunuz. Bir mekâna vardığınızda hemen ilgi odağı oluyorsunuz. Bazen ilgi sıkabiliyor ama bu sefer yerinde.

Teke köyünden ayrıldıktan bir süre sonra Ovacık-İmrandere / İstanbul-Şile ayrımı geliyor. Burası yaklaşık 400-500 metrelik bir iniş, sonrasında rampalar başlıyor. Yavaş, yavaş etrafın keyfini süre süre yokuşu çıkıyoruz. Güneşte yanıyor, gölgeden geçtiğimizde ise hafif üşüyoruz. Ahmetli – Kızılca arası ağaçlık güzel bir yol var. Burada bol bol fotoğraf çekiyoruz. Bisikleti fotoğraflarda bir obje olarak kullanmak ayrı keyif.

Kızılca’dan sonra bir süre Şile-İstanbul yolundan devam ettik. Sofular ayrımından tekrar köy yoluna girdik. Yolumuz artık düz, yavaş yavaş deniz seviyesine doğru indik. Biz Doğancılı’ya vardığımızda Şenol balıkçı barınaklarından birinin sahibi Kara abiyle sohbete başlamıştı bile. Bizi karşıladılar. Güzel insan, Kara Muzaffer abi bize barınağını, sofrasını açtı ve sabah Şenol’u uğurlayana kadar bizi misafir etti. Sağ olsun.

DOĞANCILI MAHALLESİ – DERESEKİ/BEYKOZ

3.gün – 01.05.2017
Toplam km: 45.16 km – Toplam tırmanış: 740m

Herkes gece barınağın içerisinde soba başında yatarken ben avluya attığım mat ve uyku tulumu üzerinde geceyi geçirmeyi tercih ettim. Dışarısı matın içerisinde olunca gayet sıcaktı. Arada tulumdan kafamı çıkardığımda rüzgârla selamlaştık. Hemen tekrar matın içerisine sokuldum. Bugün hava bulutlu ve soğuktu, güneşin kendini göstermeye de niyeti yoktu. Herkes uyandıktan sonra hızla toplanmaya başladık.

Kahvaltı sonrası Şenol’u Şile’ye doğru uğurladık. Malum yolu bizden uzun, deniz de soğuk. Biz de Şenol’dan sonra Kara abimizle vedalaşıp tekrar yola koyulduk. Esra ile İlker, ertesi gün iş olduğu için Beykoz’da 15BK (Dereseki/Beykoz-Kadiköy) otobüsüne yetişip, geri kalan yolu otobüsle geçerek, biran önce evlerine ulaşmak istediklerini söylediler. Biz de karar alıp, hızlı gidenlerin geride kalanları beklememesi konusunda anlaştık. Bana önce otobüs fikri biraz ters gelse de sonra onlara eşlik ettim. Tatil günü olduğu için sahilde yoğun bir trafik vardı. Bisikletle devam etsem zorlanacağımı anladım.

Doğancılı’dan sonra yol çok zor değil. Trafik de bisiklet sürmek için elverişli. Sahilköy itibariyle yol sahilden içeriye doğru kıvrılıyor. Karakiraz köyünü geçip Kirazlı’ya geldiğinizde 3. Köprü yoluna paralel gitmeye başlıyorsunuz. Sahilköy’de ne kadar kamp, plaj varsa burada da bolca ücretli piknik alanı var. Yol kenarları baharı müjdeler gibi rengarenk açmış çiçeklerle dolu.

Paşamandıra – Riva sapağında otoyola dahil olduk. Önümüzde emniyet şeridinde yükseleceğimiz 180 metre ve 10 kilometrelik bir çıkış var. Trafik çok yoğun değil, bu nedenle rahatsız etmiyor. Riva caddesinden Dereseki’ye doğru ayrıldıktan bir süre sonra yokuş bitti ve inişe geçtik. Otobüse yetişip, yetişmeyeceğimiz aramızda merak konusuydu. Tam kalkış saatinde vardık. Şöförümüz insaflı, üç bisikleti ve bizi aldı. Bisikletleri yerleştirdiğimiz gibi hareket ettik. Yaklaşık 1 saat sonra Göztepe’deydik. Arkadaşlarla vedalaştıkdan 10 dakika sonra ben de eve vardım.

Darlık barajı bisiklet turunun ardından..

Yeni arkadaşlıklar, güzel geçen üç gün, uzun süre sonra kampta yaptığım ilk irmik helvam, toplam 2.186 metre yükseklik kazanımı ve kas gücüyle katedilen 129 km. Üç gün sonunda çok uzun bir yol yapmamış olsak da yavaş yaşamanın hazzına vardık. Darlık barajında kamp attık. Daha ne olsun 🙂

**Not: Fotoğrafların bir kısmı 700binkm’nin arşivinden.. Kendilerine teşekkürler.. 😀